dissabte, 10 de desembre del 2011

Mes Woodlines Chronicles!!

Cada dia ens ho pasem mes be, anem compartin la Wood amb tots els amics... cada dia es la primera vegada per algun i molts dies estrenem tots una cosa per primer cop, aqui uns ejemples recents...

Videos a Pinyo!!



divendres, 2 de desembre del 2011

CONVIVENCIAS ESPIRITUALES...



Vicente a la P6
Carrasco Atack!! XDDD
Santi al TRPL DLMT o algu aixi... ;-)
The Photograph!!! XDDD
En Bona i les seves maneres...
Armandete!!
Garapata Flutox... jajaja
En Gus.
Jo al mateix salt... ;-p
La P6 Plus... Treballs futurs

INTRODUCCIO:
Despres de lleguir moltes maleides croniques y comentaris dels Espirituals, vaig decidir-me a anar de visita als creadors de tan il·lustre post al foro MTB, en F&V, i tambe ens acompanyaven en Santi (Gran fotograf), en Gusnet, l'Armand, Carrasco i en Chiquitin!! i en Bona que m'acompanyava a mi.

Cronica d'en Vicente amb pincellada d'en Flutox (Abstenirse gent gran o amb poca capacitat per patir XDDD)

En Vicente diu:

Bueno, al lio, que ya estamos en casa con tolpescao vendío. Joder, que buena mañana de enduro, que bien me lo he pasado, leñes. Con que las visitas se lo hayan pasado igual de bien que yo ya me doy por satisfecho.

Sergi, Joan, siento no haber podido atender vuestros deseos de terminar una jornada endurera como dios manda, es decir, con una birra y una buena charrada comentando las 'cositas' de la mañana; pero ya sabeis como somos los Espirituales, siempre con la hora pegá al culo (ya dice el refrán que 'dios los cria y ellos se juntan, ja, ja). He llegado puntual a casa y eso me ayuda a negociar bonobicis.

Sobre lo acontecido..., pues he llegado cuando aún no eran las 7:15 y ya estaban en el muro de las lamentaciones Alberto y Gus. Sergi & Bona por una parte y Armand (que venía de currar) por otra también estaban ya descargando las furgonas en la calle de al lado, joder, que ansias todos.

Enseguida ha llegado Xiqui, al momento Santi y enseguida Jordi Karras.

La subida 'asfaltosa" como siempre, pastosa y asquerosa, pero en plan tranqui y con la charleta se hace muy llevadera y va bien para ir calentando, para sin darnos ni cuenta plantarnos en el sendero de la Font de Sta Eulalia. Karras abre el grupo y pone un buen ritmo, aunque debe ser algo que sólo lo percibo yo, por que por detrás oigo como los demás suben sin dejar de darle a la lengua.

Ya está, ya hemos llegado al puente de madera del Coll de la Ventosa y nos ponemos en la P4, así, en frio, sin tirarle a nada antes. Yo os juro que hoy venía convencido de tirarle, pensando que tras casi toda la semana con buen tiempo estaría sequita, sequita. Y una mierda, estaba babosa y asquerosa, por lo que he preferido esperar a ver las evoluciones ajenas. Y visto lo visto, latigazos varios y fiascos de algunos, he preferido dejarlo para cuando está seca.

Me ha resultado gracioso, que cuando estábamos delante me pregunta Sergi '¿por donde se sube?', ja, ja, pues 'bici al hombro y por ahi mismo' le he dicho.

Ha intentado por 3 veces la trazada por la S y las tres veces se esmochaba (esmochadas controladas, eh), al final ha hecho una intermedia que no es ni la recta, ni la S, pero que se la damos por buena. Decía que la putaP4 engañaba y que era más técnica de lo que parecía. Ah amigo ¿que os pensabais? pues espera a las otras, por que esta se supone que es la fácil.

Ojo, que para entonces, el cebrón del J.Bona ya le había tirado por lo recto con éxito total a la primera. Pero claro, con esa edad...

Flutox, no cal que os diga como la ha bajado, sin ruido. Pero claro, con esa 2.5 delante...

Armand también se ha quitado la espinita, por que la ha bajado como era habitual en el, fisno, fisno. Pero claro, sin haber dormido...

Xiqui es más humano (com deu mana, algú había de tenir el cap al seu lloc, 'amosnohemfotis' (que mal suena así), lo ha intentado un par o tres de veces pero no veía claro el momento de soltar freno y ha optado por abortarlo.

Karras, Gus, Santi y yo somos más humanos aún y nos hemos dedicado a aporar nuestro apoyo moral.

Continuamos por la pista y charla que te charla nos ponemos en Matamachos y Rompechulos. En rompechulos he fiascado por segunda semana consecutiva ¿me estaré haciendo viejo?. Continuamos por la pista como anécdota mencionaré que en el tobogán que hay al salir del puente de madera, nos hemos encontrado con mi buen amigo Miguelón (Miquelbicios), todo enlikrado el, que haciendose pasar por un biker de esos agrios al que le molestan los endureros se ha puesto a increparnos por bajar por ahí y estar molestando en medio de la pista. Encima yo, siguiendole la corriente le he devuelto los malos modos mandandole a la mierda. Santi (que ya le conocía pero no le había reconocido) y Sergi han flipado. De hecho Santi empezaba ya a argumentarle que no molestábamos y tal, ja, ja, hasta que Miguel se ha empezado a reir y Santi le ha reconocido. Saludetes y continuamos.

Subimos a Pajaros Original. No me canso de decir lo mucho que me gusta y lo agusto que me siento bajándola, hay que ver, eh.

La hemos bajado todos sin ningún tipo de contratiempo. Bueno, eso si no contamos que en un punto chungo del final me he encontrado a Sergi taponandome (se había equivocado por no conocerla y no llevar delante a una rueda amiga) y me ha hecho trazar por un sitio már raro, pero nada, salvado sin consecuencias.

Ea, pista para arriba y nos plantamos en la curva con la P6. Yo llegaba por delante en agradable tertulia con Sergi y cuando hemos llegado, sin que yo le dijese nada, ha visto la P6 y ha dicho 'cabrones, no será por ahí, no?', ja ja, como se lo ha olido.

No obstante y a pesar de la impresión que da al verla desde abajo, le hemos tirado la mayoría sin ningún problema. La verdad es que impresiona más de la cuenta, por que cuando le tiras no tiene na.

Tengo que decir que el cebrón del Karras me ha sacado delantera, ya que hasta ahora los dos le tirábamos por lo recto, por los escalonakos verdes, es decir, por donde los hombres de pelo en pecho (y espalda), ja, ja. Y el muy mal amigo va y le tira por el escalonako de la derecha, por donde le tiró el Muchos. A puesto una cara de susto..., a ver si se ve en alguna foto. Hoy me ha dado pereza subir la bici por segunda vez, pero el próximo dia le meto por el eskalonako ¿quesapensao?

Bona y Ktt sin problemas, como era de esperar. Resulta curioso/agradable ver la cantidad de gente que se acumula para vernos y escuchar los comentarios que hacen, ja, ja. Como cambian las perspectivas según quien vea las cosas.

Y ya nos íbamos hacia Raices cuando se les ocurre parar a 'mirar' la P6bis. Joder, esa si que voy a tardar una eternidad en tirarle (igual en la próxima vida). Se la han mirado, la han divagado... hasta que se han subido, la han seguido divagando... Alberto se ha dispuesto a tirarle, se han colocado varios mochileros, ha hecho varias aproximaciones y varios intentos, pero le ha faltado esa decisión que le caracteriza para afrontar el primer metro de culoatrás.

Alberto es un tio de lo más coherente y cuando ha 'visto que no lo veía' y que las pulsaciones se le disparaban ha preferido abortarlo y dejarlo para otro dia ante la decepción de los 12 o 15 espectadores que se habían congregado para verle bajar. No pasa na, les hemos devuelto el dinero de las entradas y yatá.

Pista parriba y Raices. Estaban seeeecas, seeeecas, la madre que las parió, creo que esas babas ya no se van a ir hasta abril o mayo. El miércoles las bajé a 0 pies, pero hoy me ha dado un latigazo de atrás en el último tramo y he hecho una remda (pero sin pararme, eh).

Y... ... ... Cha chaaaaann, ya tamos en la P7. Tantas divagaciones durante la semana, tanto video, tanto... ¿que? ¿le habrá tirado alguien? ¿se habrá esmochao alguien? ¿Se... ¿quereis saberlo? bueno, me voy a comer, mañana sigo...

a, ja, que no hombre, que es broma. La verdad es que la P7 es mucha P7 y es cierto que las fotos y los videos engañan mucho. Tanto que tal como la han visto el Sergi y el Bona, han dicho que no le tiran y que tampoco la van a intentar. Yo pensa a que al menos harían alguna aproximación de tanteo, pero no ha sido así. Y es que realmente tiene mucho peligro y fiascar no es una opción. En otros sitios, si te caes te levantas y punto, ahí no. Alberto y Armand tampoco lo han intentado. Gus, Xiqui, Karras y yo tampoco, pero es que nos ha pillado con la bici abajo, y por no subirla y eso...

Tramillo de pista y Vista Rica. Parada, reponer fuerzas, charla... y seguimos para bingo. Remontamos un tramillo de ctra y nos plantamos en la Secreta. Está cambiada, han quitado los saltos de arriba y han hecho unos peraltes de tierra a lo bestia. Al llegar al tramo final optamos por la versión derecha con el salto.

Que rabia da ver la facilidad con que lo hacen los demás y que uno no tenga huevos suficientes. Cierto es que hay muerte (hueco) entre la pasarela de despegue y la pasarela de recepción, pero es que viendo lo fácil que lo hacen, dices 'joder si no tiene na' pero bueno, por si acaso.

El Bona, el Sergi, Alberto y Gus hasta han repetido. Vengayahombre.

Seguimos para abajo y llegamos a la p5. Lo cierto es que esa si que no tiene na y ya ni nos molestamos en subir la bici para tirarle. Hoy sólo han subido Karras y el Bona.

Aquí se ha despedido de nosotros Xiquitín que lleva tiempo sin poder acabar una ruta entera (tendremos que hablar con Laura).

Pista de Can Borni para arriba y de nuevo en Vista Rica para iniciar la subida a Delikatesen. Esa, ya lo he dicho muchas veces, tampoco tiene na, pero es que la encuentro muy divertida y ratonera, me encanta.

Perrara, kakas por tos laos, pestucia y pisteando llegamos a la rampa de Pájaros de Madera. El tramo superior de roca estaba muy delicado con su humedad verdosa. Yo, que iba el penúltimo, y siendo yo quien soy para las piedras babosas me he armado de valor y lo he pasado sin problemas, pero en el siguiente tramo, me he tirado mucho a la izquierda buscando un suelo más terroso y con más grip y le he dado un puñetazo a un arbusto que me ha parado en seco. Antes de reanudar, he oido que se me aproximaba Sergi y me he esperado para dejarle pasar sin entorpecerle. El resto bien y sin problemas.

Bueno, abajo vemos a Santi y Alberto, con las cámaras apuntando a la bajada y les preguntamos ¿que haceis, si ya estamos todos? y dicen 'no, si falta Gus'. Hostia, Gus?, si iba por delante de mi... Halaaa, a que ha seguido recto arriba del todo. Efectivamente, se había pasado, pero ha desandado lo andado y enseguida ha llegao a donde los demás.

Bueno, pues ya va quedando menos. Bajamos Rompechulos (que maja es pabajo, eh), cruzamos la ctra y ya estamos en Marquesa Rkl. La bajamos sin problema, con su grip tan bueno (así tenían que ser todas las trialeras), llegamos a la Font del Gos, reagrupamos y seguimos para abajo.

En el cruce/bifurcación, Alberto, Armand, Sergi y J. Bona, tiran por la derecha dirección Cpo Fbol Xtrem. Santi, Karras, Gus y yo tiramos por la más bonita, la del flow, que es más larga y también tiene sus tropezones.

Una vez abajo y desde la banda opuesta del terreno de juego, cual liniel ojo avizor, tenemos una perspectiva y una visión privilegiada de las ejecuciones de 'los otros' en el primer tramo de la bajada xtrem.

Para el segundo tramo nos acercamos para verlo mejor. Ahí yo me sorprendo de la fluidez con que todos sacan ese tramo que hasta hace cuatro dias a todos los 'buenos' les suponía muchos problemas y muchos intentos.

Claro, algo tenía que ser. Resulta que han eliminado el escalónako con el surko que aportaba el 80% de la dificultad. No diré que ahora ya lo bajo hasta yo, ya se verá, pero os aseguro que no es lo mismo. Lo siento Sergi y Bona, pero la Cpo Ftbol Xtrem que habeis conocido no era, en absoluto, la que os queríaos mostrar.

Y con todo lo explicado hasta ahora nos hemos plantado en las 12 menos diez y a algunos ya se nos caduca el bonobici de hoy, por lo tanto y muy a nuestro pesar, hemos omitido el Trampolín de la Muelte y la tan deseada birra (en casa me he tomado dos).


En resumen, una mañana perfecta en todos los sentidos y con el placer de ofrecer lo nuestro a los visitantes de otros lares, en esta ocación a dos grandes SERGI KTT y JOAN BONA. Un placer y hasta la próxima.

En Flutox diu:

En primer lugar, gracias a los visitantes (Sergi, Joan y Santi) por venir y dejarse llevar. Han tenido la oportunidad de catar alguna cosilla interesante. Las P's son ya elemento habitual de nuestras salidas y característico de la Espiritualidad. La P4 o P-Xiqui (en honor a su descubridor) ha dejado las cosas claras desde el principio: las fotos y vídeos engañan. No es que sea extremadamente complicada y tampoco tiene una caída demasiado mala... pero tiene un puntillo que hay que pillar si quieres tirarle con solvencia. Lo putubona se la ha hecho en plan aperitivo, como quien se come una oliva y levanta la vista buscando el Bitter Kas. Sergi ha sufrido algo más con la trazada lenta. La bici no quería girar dónde él le decía. Pero bueno, al final ha hecho un invento y la ha sacado bien.

PAJ-ORGNL estaba en su punto. La hemos bajado todos pim-pam... Yo con Bona pisándome la Ignitor. Si freno me pasa por encima el C*brón. Aquí es donde he notado que con buena Minion ST de 2.50 bien se f*lla. No me ha molestado en las subidas y en cambio en las bajadas sí que la he notado (para bien).

En la P6 nos hemos recreado un rato y los dos visitantes santcelonios se han hecho la trazada oblicua con aquella parte que no suena. Aquí Armand se me está bloqueando un poco...

Y la P6 bis... ¡uf! ya lo ha dicho Vicente. La veo, la veo... pero la entrada no es limpia y no me da confianza para soltar. Después de varias aproximaciones desastrosas, hemos puesto una piedra plana justo antes de la entrada y eso ha mejorado la aproximación. Pero para entonces yo ya estaba con el corazón a 170 y la cabeza más p'allá que p'acá. Así que no me he visto con ánimo (ni habilidad/seguridad suficiente) para tirarle. Así como la P7 yo la descatalogaría directamente (por excesivo -y real- riesgo para tan poco disfrute), la P6 podría llegar a caer algún día de inspiración. Pero bueno, si encontramos alguna nueva P7 y alguna otra P8, P9, P10... pues podemos dejar la P6 bis para más adelante.

El salto de la Secreta no tiene ná. Pero tengo que andarme con ojo con la tendencia a tirar demasiado lento. He puesto la rueda trasera al borde del desastre.

Al lado de la P5 he abierto un P5bis muy cortito pero que tiene su intríngulis por lo sucio (de raíces) que está. Armand, otro día te lo miras con más calma. La cosa va de atinar todo recto por entre las raíces.

Paj-Mad muy babosa pero bien.

Y CPO.FUT-XTRM está muy cambiada y hoy no tenía ná de ná... pero nada, vamos... que una decepción. Terreno húmedo con mucho agarre (y más con Minion e Ignitor nuevas) y más fácil en la segunda mitad donde ya no hay escalón ni nada que ofrezca la más mínima dificultad. Pero bueno, siempre es divertido bajar por senderos tan verticales.

Y en TPL-MLT... todos bien. Menos Santi, que yo pensaba que no se tiraría y me ha sorprendido verle bajar tan decidido. La rueda delantera le ha hecho un extraño al principio del último tercio de la bajada y por un segundo he temido caída hacia adelante con clavícula a tomar por c*lo. Santi ha aguantado bien el manillar y al final no ha pasado nada. Un poco de risita tonta y para casa.

Gracias a todos por esta mañana.

Salu2

A veure qui te collons d'arribar fins aqui!!! XDDDD